Det er på høg tid nokon stiller spørsmål ved gebyrpolitikken i kommunen

Gebyra skal gjenspegla sjølvkost og det er nok ikkje sjølvkost desse gebyra gjenspeglar.

I Os og Fusaposten 13.11.20 les eg om han, som dei siste åra har betalt 155.000 i gebyr for dispensasjonsøknader til Fusa kommune. Det er heilt utruleg at politikarane verkeleg lagar eit gebyrregulativ som får så uheldige konsekvensar for innbyggarane i kommunen.

Gebyra skal gjenspegla sjølvkost og det er nok ikkje sjølvkost desse gebyra gjenspeglar. Det syner meir at ikkje klarar å effektivisera saksbehandlinga, slik at tidsbruken ved behandling av den einskilde søknaden går ned og sjølvkosten blir lågare. Har ein få saker å dela utgiftene på, er det sjølvsagt at kostnaden per sak -og følgjeleg gebyra blir høge.

Alt areal som ikkje er regulert, er per definisjon LNF -område (LNF er forkorting for Landbruk, Natur og Friluft).

All den tid lite areal i Fusa er regulert, vert det mange dispensasjonssøknader. Kommunen kan finansiera drifta ved å syta for mange og høge gebyr. Det vert ofte dobbelt gebyr fordi det i LNF-område må søkja dispensasjon både frå kommuneplanen sitt generelle krav om reguleringsplan før bygging og om dispensasjon for løyve til å byggja i LNF-område.

Den riktig uheldige må i tillegg søkja om dispensasjon til bygging i 100-metersbeltet mot sjø og kanskje dispensasjon til å byggja nærare nabogrensa enn 4 -meter. Heldigvis er det avgrensing i gebyrregulativet, slik at ein ikkje betalar meir enn to gonger standardgebyret, sjølv om det er krav om fleire enn to dispensasjonssøknader.

Søknad om dispensasjon frå kravet om regulering og om dispensasjon frå forbodet mot bygging i LNF-område, er i realiteten éi og same sak.

Grunna ønske om å henta inn mest mogleg gebyr, så vil kommunen sjølvsagt at det må søkjast om to dispensasjoner sjølv om dispensajonssøknadene gjeld same tiltak.

Eg kan ikkje sjå nokon annan grunn enn at kreative sjeler finn måtar å få mest mogeleg ut av ein stakkars husbyggjar, som vil byggja på heimegarden, eller på ei tomt i uregulert område.

Det er ikkje mogleg å byggja utan at ein får begge dispensasjonene. Det einaste rette ville vore å behandla søknad om bygging i LNF- område som éin dispensasjon med eitt gebyr.

Det vert kommentert av saksbehandlar at dispensasjonsøknader må sendast til så mange uttaleinstansar og at samordning av uttalane fører til mykje arbeid og følgjeleg høge gebyr.

Kanskje bør politikarane tenkja seg litt om før dei tek den lettaste vegen til inntekter, nemleg å auka gebyra. Kanskje nokon kreative sjeler kan finna måtar å få ned kostnadene, som ligg til grunn for utrekning av sjølvkost.

Konsekvensen av kreativ gebyrpolitikk, der målet er å auka kommunale inntekter for å oppnå sjølvkost, er at fleire og fleire vert utestengde frå moglegheita til å eiga sin eigen heim.

Dei unge som ikkje har foreldre som kan hjelpa med eigenkapital til kjøp av den første heimen sin, fortener ikkje å betala skyhøge gebyr for dispensasjonsøknader som både kunne blitt gjort enklare og til lågare pris. Det er på høg tid at nokon stiller spørsmålsteikn ved gebyrpolitikken kommunen fører

Øyvind Tøsdal